Ik heb vandaag een schip zien varen. Met ronde zeilen bol van wind. Ik kon het zelf ook niet verklaren. Het heeft me blijkbaar wat verblind. Zo mooi bewoog het, zo gracieus. Net als een zwaan op een rivier. Een ark, drie masten en de neus. Gericht naar ergens weg van hier. Ik zag het komen en dan gaan. En aan de horizon verdwijnen. Het plooide zacht tot niets ineen.

Beste mensen, Het voorbije jaar was deze blog niet echt levendig te noemen. Gelukkig gaat in de natuur niks verloren. De verschillende elementen hebben zich verspreid over verschillende landsgrenzen en disciplines. Desalniettemin is de mogelijkheid dat u hen in de toekomst nog eens samen aantreft op papier, een podium of in een onherbergzaam trainingskamp niet geheel onbestaand.

Waarom dat zo is, verneem je hier. Met een kushand u toegeworpen vanuit mijn Hof van Heden. Even after all this time. Look what happens with a love like that;.

Want de hardste strijd in het leven is de strijd om niet bitter te worden. Sunday, October 19, 2008. Bestaat al een hele poos, maar ik wachtte tot iemand me persoonlijk kwam aanporren om over te schakelen om welke reden ook. Of de verhuis permanent is, merken we later wel.

Kwetsbaren zijn altijd en het eerst de dupe - Geert van Oorschot. Poetry heals the wounds inflicted by reason - Novalis. So romantisiere ich es - Novalis. Ik geloof wel dat het noodlot bestaat. Maar dankbaarheid? Och Dood, ben je al zo nabij? Je hoeft niet zo nodi.

De ultieme balans van de dichter Nolens - Hendrik Carette. In het nummer over de cultboeken! Zou dit Frans Denissen niet zijn? Of is het een andere Fra.